Cmentarz żydowski w Radomiu

Cmentarz żydowski w Radomiu utworzony w 1831 r. w związku z rozprzestrzenianiem się epidemii cholery, przeznaczony dla żydowskich ofiar zarazy. Został on wytyczony w pewnej odległości od miasta, w okolicy wsi Dzierzków, będącej obecnie jedną z dzielnic Radomia. W dniu 19 listopada 1837 r. nekropolia została przekształconay w cmentarz gminy żydowskiej, zaś w 1846 r. podpisano akt wieczystej dzierżawy działki. W 1860 r., 1902 r., a następnie w 1911 r. gmina żydowska kupowała kolejne sąsiadujące z cmentarzem działki, w celu powiększenia terenu kirkutu. Podczas II wojny światowej naziści zniszczyli cmentarz, wywożąc niemal wszystkie płyty nagrobne. Macewy użyto do prac budowlanych na terenie miasta. W sierpniu 1989 roku zarejestrowany został Społeczny Komitet Rewaloryzacji Cmentarza Żydowskiego w Radomiu. W ciągu kolejnych lat udało się ogrodzić teren cmentarza, wybudować ohel i odzyskać wiele macew, które od czasów wojny znajdowały się w różnych punktach miasta. Podczas prac restauracyjnych, około stu nagrobków ustawiono w dwóch rzędach na wprost bramy, tworząc w ten sposób współczesną aleję główną cmentarza.