20 listopada 2010

MRU - Międzyrzecki Rejon Umocniony

Międzyrzecki Rejon Umocniony z niemieckiego Front Ufortyfikowany Łuku Odry i Warty (Festungsfront Oder-Warthe Bogen) – jako jeden z największych założeń obronnych w Europie, z wyjątkowymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi oraz unikatowymi pancerzami, stanowi doskonały przykład niemieckiej sztuki fortyfikacyjnej lat 30-tych XX wieku.

Osłabione I wojną św. Niemcy zostały mocno ograniczone zakazami oraz postanowieniami Traktatu Wersalskiego oddały Francji Alzację i Lotaryngię. Niemcy zaczęły planować atak na Francję, sytuację komplikował jednak fakt, że uderzenie na sojusznika Polski spowodowałoby, że Niemcy byłyby zmuszone do walki na dwóch frontach. Z tej przyczyny już pod koniec lat 20-tych rozpoczęto budowę umocnień na wschodnich terenach Niemiec wzdłuż granicy z Polską.

Po dojściu do władzy Hitlera plany tych fortyfikacji zostały rozbudowane do 3 ogromnych systemów broniących wschodnich granic Niemiec. W latach 1934-1938 na północ od Warty budowany był Wał Pomorski (Pommernstellung), na południu Umocnienia Odry (Oderstellung), a w centralnej części, pomiędzy Wartą i Odrą – Ufortyfikowany Łuk Odry i Warty (Festungsfront Oder-Warthe Bogen – OWB), po wojnie przemianowany na Międzyrzecki Rejon Umocniony.

W dzisiejszych czasach mroczne zakamarki MRU stały się idealnym miejscem schronienia dla nietoperzy, uwielbiających warunki panujące w podziemiach systemu – stała temperatura 8-10 stopni, niezmienna wilgotność oraz mrok – przyciąga to co zimy ok. 30 000 sztuk „latających myszy”. 

Oprócz ponad setki obiektów naziemnych (z ponad 300 planowanych) miała powstać także ogromna podziemna sieć korytarzy – plan ten zrealizowano w niewielkim stopniu – powstało ledwie ok. 30 km tuneli łączących ze sobą dwupoziomowe wieże pancerne, uzbrojone m.in. w miotacz płomieni, wyrzutnię granatów czy kopuły strzelnicze z km-ami połączone zostały z systemem tuneli szybami komunikacyjnymi o głębokości 15-40 metrów i dzięki temu dawały dostęp do ukrytych w podziemiach magazynów broni, jedzenia czy dworców kolejki wąskotorowej.

Pomimo tego, że system był uzbrojony i gotowy do walki, ze względu na brak przeszkolonych żołnierzy nigdy nie został tak naprawdę wykorzystany – trwające 3 dni walki nie zatrzymały pochodu sowieckiej armii.