Muzeum Obrony Wybrzeża w Helu Cz.1

Powstanie Muzeum Obrony Wybrzeża zawdzięczamy grupie entuzjastów historii, którzy przerażeni postępującą dewastacją dawnych umocnień postanowili objąć je ochroną prawną. W 1999 r. polskie budowle militarne znajdujące się na Helu oraz niemiecka bateria nadbrzeżna zostały wpisane do Rejestru Zabytków. Niestety, nie pomogło to w powstrzymaniu rabunku wyposażenia obiektów, dlatego wolontariusze ze Stowarzyszenia „Przyjaciele Helu” postanowili zaopiekować się niszczejącymi obiektami. Muzeum zagospodarowało 2 obiekty: wieżę kierowania ogniem oraz jedno z 3 stanowisk artyleryjskich. 

Stanowisko artyleryjskie to schron z gigantyczną podstawą pod działo o kalibrze 406 mm. Działo ważyło ponad 500 ton, miało lufę o długości 21 metrów i strzelało na odległość do 52 km, obracało się na skomplikowanej konstrukcji. Działo mogło ostrzeliwać rejon całej Zatoki Gdańskiej. Pod działem mieścił się schron, w którym znajdowały się koszary dla 88 żołnierzy chroniących i obsługujących armatę. W dawnych pomieszczeniach żołnierskich urządzono sale wystawowe poświęcone historii i zabytkom wojskowości znajdującym się na półwyspie Helskim.