Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie Cz.4

MiG-29 samolot myśliwski konstrukcji radzieckiej, zaprojektowano go w 1972r., w celu wymiany samolotów typu MiG-21 i MiG-23 na nowocześniejsze. Samolot miał być tzw. lekkim myśliwcem frontowym, uzupełniającym ciężki myśliwiec przewagi powietrznej Su-27. W konstrukcji skoncentrowano się na osiągnięciu dobrych parametrów lotnych i manewrowych uzyskanych drogą dopracowania koncepcji aerodynamicznej. Konstrukcja duralowa, pół-skorupowa. Wloty powietrza pod kadłubem. Usterzenie pionowe podwójne. Kabina hermetyzowana z fotelem wyrzucanym. Wyposażenie do lotów bez widzialności. Podwozie z kołem przednim chowane. W samolocie zastosowano nowatorskie tzw. skrzydła pasmowe o dużym skosie przy kadłubie i mniejszym w zasadniczej części o obrysie trapezowym. Samoloty MiG-29 i Su-27 były pierwszymi radzieckimi samolotami taktycznymi, w których zastosowano turboodrzutowe silniki dwuprzepływowe. Pierwsze, fabrycznie nowe MiG-i-29 Polska kupiła od ZSRR w 1989 roku (12 sztuk – 9 bojowych oraz 3 szkolno-bojowe). Samoloty wylądowały w 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Mińsku Mazowieckim. Kolejnych dziesięć maszyn Polska otrzymała sześć lat później od Republiki Czeskiej. Myśliwce, wymienione za śmigłowce W-3A Sokół, również wylądowały w Mińsku i zastąpiły eksploatowane tam wcześniej MiG-i-21. Kolejne 23 myśliwce w 2004 roku za symboliczne jedno euro Polska odkupiła od Luftwaffe. A ponieważ samoloty były już mocno wyeksploatowane, to do służby w siłach powietrznych (w 41 Eskadrze Lotnictwa Taktycznego w Malborku) weszło ostatecznie 14 z nich. MiG-i-29, choć młodsze od F-16, zaczęły odstawać od czołówki najlepszych myśliwców. W 2011 roku unowocześniono 13 jednomiejscowych maszyn bojowych i trzy dwumiejscowe szkolno-bojowe. Piloci cenią MiG-i za manewrowość i niezawodność. Przez 25 lat ich eksploatacji nie doszło do żadnego wypadku z udziałem samolotu. Zdarzały się przypadki wyłączenia jednego z silników, ale piloci zawsze bezpiecznie lądowali na ziemi.

Mig-21

Mig-23. Pechowy myśliwiec. W walkach powietrznych nad doliną Bekaa w latach osiemdziesiątych zestrzelono, według różnych źródeł, od 12 do 36 syryjskich MiGów-23. Dwa libijskie MiGi-23 stały się łatwym celem dla kilku samolotów F-14 Tomcat. Sowieckie maszyny były zadziwiająco bezbronne i nie zawsze zdolne do zadania ciosów samolotom przeciwnika. Rzeczywistość jest jednak bardziej skomplikowana. Przyczyn porażki należy szukać bardziej w wyszkoleniu pilotów i przyjętej taktyce walki, niż w realnej wartości MiGa-23. Przewartościowanie poglądów nastąpiło po ucieczce syryjskiego pilota na MiG-23ML. 

MiGi-23 były w Polsce użytkowane tylko przez 28. PLM w Słupsku. Dobra opinia jaką szczycił się 28 PLM wiązała się z dużą intensywnością szkolenia i eksploatacji samolotów, które działały nieraz w skrajnych warunkach pogodowych i ekstremalnych parametrach lotu. Intensywność lotów pociągnęła za sobą zwiększoną ilość nadzwyczajnych wydarzeń i związaną z nimi utratę pilotów i sprzętu. MiGa-23 o numerze 140 utracono 25.05.1981. Pilot kpt. Ryszard Drzymała, podchodząc do lądowania, w ostatnim momencie przed przyziemieniem, wypuścił podwozie, które niezablokowane w zamkach złożyło się w momencie zetknięcia się z powierzchnią pasa startowego, ulegając złamaniu. Samolot został poważnie uszkodzony, w związku z czym zrezygnowano z jego remontu. Stał się eksponatem muzealnym.

Mig-17

Mi-14 radziecki wielozadaniowy śmigłowiec morski. Śmigłowiec powstał w latach 60 XX wieku jako następca radzieckich maszyn Mi-4 w wariancie morskim. Cechą charakterystyczną śmigłowca Mi-14 jest możliwość wodowania, utrzymywania się na wodzie do 30 minut, a następnie startu z powierzchni morza. Aby osiągnąć tę cechę, dolna część kadłuba śmigłowca została zbudowana jako łódka, a także po bokach zamontowano nadmuchiwane pływaki. Przeznaczony do wykonywania zdań poszukiwawczo-ratowniczych nad wodą i lądem, w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych w dzień i w nocy. Śmigłowiec może zabrać na pokład do 19 rozbitków (w pozycji leżącej 9). Wyposażony jest w środki ratownicze (kamizelki, radiostacje ratownicze, nosze) oraz w dźwig burtowy z wciągarką elektryczną przeznaczoną do podnoszenia lub opuszczania ludzi i ładunków.

Lim-6 Bis polski lekki samolot myśliwsko-szturmowy, opracowany na bazie licencyjnego myśliwca MiG-17. Miał on standardowe skrzydła i pojedyncze koła, jak myśliwiec Lim-5. Główną zmianą w stosunku do pierwowzoru było dodanie w przy kadłubowej części skrzydeł dwóch małych pod skrzydłowych zamków na uzbrojenie podwieszane. Ponadto w pojemniku u nasady usterzenia pionowego pod sterem kierunku umieszczono spadochron hamujący. Zmodyfikowano również celownik poprzez dodanie dodatkowych obwodów wyliczających, odpowiednich do balistyki niekierowanych pocisków rakietowych. Produkcję samolotu Lim-6bis zakończono 25 lutego 1964 roku po zbudowaniu 70 egzemplarzy.

Samolot myśliwski Lim-5

Samolot myśliwski Lim-2

Samolot myśliwski SBLim-2

Samolot myśliwsko-bombowy SU-22

 

SU-20

SU-7