Zespół pałacowo-parkowy Druckich-Lubeckich w Baltowie

Zespół pałacowo-parkowy w Bałtowie powstał na przełomie XVIII i XIX wieku i stanowi pozostałość po byłych właścicielach Bałtowa Druckich-Lubeckich. Około roku 1930 uległ pożarowi i został odbudowany w nowej wersji. Rodzina Druckich- Lubeckich zamieszkiwała pałac do 1945 roku, a następnie w wyniku nacjonalizacji został on przeznaczony na siedzibę Szkoły Żeńskiej Gospodarstwa Domowego, następnie Zespołu Szkół Rolniczych. Folwark pełnił nadal rolę zaplecza gospodarczego, natomiast w budynku pałacu umieszczono szkołę. 

W przypadku pałacu i parku zmiana użytkownika doprowadziła do szeregu zmian funkcjonalnych, a w konsekwencji do dewastacji. Nie remontowany pałac o stale pogarszającym się stanie technicznym przestał być użytkowany w momencie wybudowania nowej szkoły w roku 1982. W tym czasie rozpoczęto kompleksowy remont, jednak ze względu na brak środków finansowych przerwano go w 1992 roku. Pomimo znacznego zaawansowania remontu wewnątrz, pałac na zewnątrz wciąż jest zdewastowany, szczególnie elewacja narażona na działanie czynników atmosferycznych. 

Budynek miał trzy kondygnacje i 36 pokoi. Wejście do pałacu zdobiły kamienne lwy, miały około 60-70 cm wysokości i 1,20 m długości. Przetrwały dwie wojny światowe i komunizm. Choć ważyły prawie pół tony, zniknęły sprzed pałacu kilka lat temu. Wokół pałacu urządzony był park geometryczno-krajobrazowy, założeniem sięgający XVII wieku, przekomponowany w poł. XIX w. Ówczesny zamysł z ciekawym układem alejek spacerowych, tarasowo schodzących ku Dolinie Kamiennej, czytelny jest do dziś. Do parku wprowadzała murowana brama z końca XIX w z napisem: "Boże! Ci wszyscy którzy tu bywają, Czego nam życzą niechaj sami mają." 

W parku obok pałacu znajduje się zrujnowana kaplica z 1786 roku, postawiona na miejscu dawnego spalonego kościoła. Obecnie użytkownikiem całego obiektu jest Zespół Szkół w Bałtowie, którego działalność dydaktyczna jest prowadzona we współczesnym budynku na terenie parku.