Biblioteka w Radomiu

Poniższy budynek jest siedzibą biblioteki od 1992 r. piękna, neorenesansowa willa. Wybudowana została w 1892 r. przez rejenta Włodzimierza Kulczyckiego. Usytuowana w ogrodzie, w pewnym oddaleniu od linii zabudowy ulicy, ozdobiona 4-kolumnowym portykiem, jest jedynym tego rodzaju obiektem w Radomiu. Służyła różnym właścicielom, zanim dokładnie po 100. latach jej gospodarzem została biblioteka. Już w 1896 r. rejent Kulczycki sprzedał willę łódzkiemu Bankowi Handlowemu. W kwietniu 1898 r. bank otworzył tu swój oddział. Wówczas do budynku istniejącego dobudowano z prawej strony piętrowy budynek mieszkalny. Po pierwszej wojnie światowej siedzibę miała tu szkoła Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Kasa Chorych, przemianowana następnie na Ubezpieczalnię Społeczną. Z kolei podczas drugiej wojny światowej Niemcy przebudowali willę (nad częścią parterową dobudowano piętro) i urządzili w niej centralę telefoniczną, a na piętrze mieszkania dla telefonistek. W 1945 r. obiekt, po przejęciu przez Skarb Państwa, został zaadaptowany na siedzibę Muzeum Miejskiego. W tym okresie rozbudowano go o część magazynową z antresolą od strony podwórza. Wreszcie w 1992 r., po generalnym remoncie i dostosowaniu wnętrz dla potrzeb czytelników, przeprowadziła się Miejska Biblioteka Publiczna.