Kopalnia Srebra w Tarnowskich Górach

Tarnowskie Góry w dawnych wiekach zawdzięczały kopalinom niemal wszystko. W roku 1526 dnia 30 kwietnia ostatni potomek króla Bolesława Chrobrego na ziemi śląskiej, książę Jan Opolski, nadał górnikom na Górach Tarnowskich przywileje wolności górniczej, a wraz z nimi młodej osadzie górniczej nadał prawa miejskie. Wydany przez księcia opolskiego Jana II Dobrego i księcia kaniowskiego, margrabiego Jerzego von Ansbach "Ordunek Gorny" w 1528 r. stał się podstawą pomyślnego rozwoju miasta, które stało się tym samym kolebką nowożytnego zagłębia przemysłowego na Górnym Śląsku. W połowie XVI w. Tarnowskie Góry były nie tylko największym ośrodkiem górnictwa kruszcowego na Górnym Śląsku, ale także jednym z największych w Europie. To tu mieściło się centrum technologiczne Europy, tu pracowali pionerzy techniki, tu testowano po raz pierwszy najważniejsze wynalazki: w 1787 roku w rejonie miasta rozpoczęła pracę pierwsza na kontynencie maszyna parowa. Napędzała ona urządzenia odwadniające kopalnię. Historia ówczesnego górnictwa to w znacznej mierze dzieje walki górników z wszechobecną wodą. 

Wyrobiska kopalni pochodzą z XVII i XIX wieku, podziemne chodniki leżą na głębokości 40 metrów. Trasa podziemnego muzeum liczy 1740 m, chodnik wodny - 270 metrów i są częścią podziemnego kompleksu, który ciągnie się przez ponad 150 kilometrów.