Arkadia - Park Romantyczny

Park romantyczny w Arkadii należy do najlepiej zachowanych zespołów w Polsce. Miejscowość została zakupiona przez Radziwiłłów w roku 1777. Wcześniej należała do arcybiskupów i nosiła swojską nazwę – Łupia. Można powiedzieć, że park jest dziełem fantazji i ambicji jednej osoby – Heleny z Przezdzieckich, księżnej Radziwiłłówny. Ona go założyła i poświęciła mu niemal całe swoje życie. Powstało jedno z najpiękniejszych założeń w Europie, odwiedzane przez znamienite osoby. Park miał być miejscem spokojnym, samotnym i romantycznym. Nadano mu nazwę Arkadia - mitologicznej krainy szczęśliwości. Park powstał w latach 1778-1820. Charakterystyczne dla Arkadii są wzniesione tu budynki oraz romantyczne ruiny. 

Świątynia Diany wzniesiona została w roku 1783. Usytuowana nad stawem budowla prezentuje styl klasycystyczny. Jej fasadę frontową zdobi portyk kolumnowy z umieszczonym w tympanonie napisem Dove pace trovai d'ogni mia guerra. Jest to cytat z sonetu Petrarki - tutaj odnalazłem spokój po każdej mojej walce. Do stawu prowadzą kamienne schody, zakończone dwiema rzeźbami, lwem i sfinksem. 

Przybytek Arcykapłana (Łazienki) to prostokątny, dwukondygnacyjny budynek z kamienia, cegły i rudy darniowej, w którym wykorzystano wiele elementów z zamku w Łowiczu. Elementy lapidarne pochodzą z łowickiej kolegiaty. Nad budynkiem góruje wieżyczka z gołębnikiem. W ścianie wschodniej znajduje się ślepa arkada z kolumnami, pomiędzy którymi oglądać można płaskorzeźbę G. Stagiego - Nadzieja karmiąca Chimerę. Pod nią dwa rzygacze w kształcie lwich głów, z których spływa woda do basenu z maszkaronem. Wzdłuż południowo-wschodniej elewacji Przybytku, znajduje się mur z Hermami. 

Dom Murgrabiego wzniesiony został przed rokiem 1800. Jest to budowla na planie prostokąta, z cegły, kamienia i rudy darniowej, częściowo otynkowany. Dominantę stanowi kwadratowa wieża z blankami. W jedną ze ścian wbudowane są dwie głowy hermowe oraz maszkaron Jana Michałowicza z Urzędowa, pochodzący z zamku łowickiego. 

Łuk Grecki przylega do Domu Murgrabiego i ma charakter ruiny. Zbudowany został około roku 1785. Za budulec posłużyła cegła. Cokoły i okładzinę grzbietu wykonano z głazów kamiennych.

Domek Gotycki położony jest na wyniosłości, obok Łuku Greckiego. Zbudowany w latach 1795-98 wg projektu A. Orłowskiego. Budowla powstała na planie kwadratu, z cegły i rudy. W elewacji zachodniej posiada dekoracyjne ostrołuki, a na narożach wieżyczki. Około roku 1813 znajdowała się tutaj kwatera Michała Gedeona, syna księżnej Heleny, generała napoleońskiego i jednego z dowódców powstania listopadowego. 

Grota Sybilii u podnóża wzniesienia, zbudowana z głazów narzutowych. Wejścia chroni żelazna krata. Nad wejściem do groty, w kapliczce znajdowała się kiedyś płaskorzeźba G. Staggiego, przedstawiająca Madonnę. 

Akwedukt usytuowany nad kanałem łączącym Skierniewkę ze stawem. Oryginalny nie zachował się do naszych czasów. Obecny to rekonstrukcja z lat 1950-1952. Pracami kierował profesor G. Ciołka. W ścianach liczne elementy lapidarne. 

Cyrk Rzymski (Karuzel) autorstwa H. Ittara. Był to tor przeznaczony do wyścigów rydwanów. W jego centrum znajduje się obelisk z napisem Munifiecientiae Augustii Helena posuit (W podzięce Augustowi Helena postawiła). Na krańcach obwodu toru zachowały się obeliski, które wyznaczają skalę  tego założenia w terenie. 

Grobowiec na Wyspie Topolowej. Konstrukcja powstała około 1785 roku. Zaprojektowana z inspiracji księżnej Heleny Radziwiłłowej przez Szymona Bogumiła Zuga, wzorowana była na grobowcu Jana Jakuba Rousseau w Ermenonville. Usytuowana została na sztucznie uformowanej w rozlewisku rzeczki Skierniewki Wyspie Topolowej. Grobowiec składał się z cokołu, korpusu z wnęką wypełnioną rzeźbą leżącej kobiety z białego marmuru, nakryty był pokrywą z akroterionami i zwieńczony wazą z białego marmuru.