Pałac Wilanowski
Pałac wilanowski został zbudowany z inicjatywy króla Jana III jako podmiejska letnia rezydencja. Projekt jest dziełem Augustyna Locciego Młodszego, pracującego dla króla przez 20 lat jego rządów. Początkowo w Wilanowie stanął niewielki dwór, przypominający bardziej rezydencje ziemiańskie niż królewskie. Zasadniczą rozbudowę rozpoczęto już w latach 80. XVII wieku i kontynuowano do śmierci króla w 1696 roku.
Pałac wraz z otaczającym parkiem oraz zabudowaniami zachował niezmienioną formę architektoniczną, walory historyczne i artystyczne mimo zaborów, wojen i okupacji. W skład parku wchodzi kilkanaście obiektów i miejsc. Wśród nich należy wyróżnić: gaj Akademosa w północno-zachodniej części parku, z pomnikami dwóch piewców wsi, Jana Kochanowskiego oraz Franciszka Karpińskiego, park z rzeźbą Trytona, oranżeria z połowy XIX wieku, w 2010 roku odkryto tutaj fundamenty dawnej budowli, najpewniej zbiornika wodnego zasilającego fontanny ogrodowe, barokowy ogród włoski, znajduje się od wschodniej strony pałacu, z 21 barokowymi rzeźbami, które sprowadzono po II wojnie światowej z okolic Oławy, aby zastąpić rzeźby wywiezione z Polski przez Niemców, park angielski ciągnący się wzdłuż zachodniego brzegu Jeziora Wilanowskiego, tutaj znajduje się pompownia (budynek poboru wody) z połowy XIX wieku, który służył też jako „siedziba” straży pożarnej (wewnątrz budynku stał wóz straży pożarnej), chińska altanka wymyślona przez Stanisława Kostkę Potockiego jako miejsce spotkań oraz pomnik Bitwy Raszyńskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz