ST44-1240 / ST44-862 / ST44-859 (Skala H0)

Radzieckie lokomotywy spalinowe serii M62, na polskich kolejach występują pod oznaczeniem serii ST44. Nazywane potocznie "Gagarinami". Lokomotywy produkowane były w latach 1965 - 1988 w zakładach LTZ w Ługańsku w ZSRR. Zaprojektowane zostały z myślą o eksploatacji na kolejach węgierskich. Konstrukcja okazała się być na tyle udana jak na ówczesne czasy, że ZSRR podjęło produkcję zarówno na własny rynek, jak i zagraniczny. W latach 1966 - 1988 sprowadzono do Polski w sumie 1182 sztuki. Spalinowozy przeznaczone są do prowadzenia ciężkich pociągów towarowych.

Przez pewien okres czasu były najliczniejszą serią na polskich kolejach. Wraz z elektryfikacją kolejnych odcinków, a przede wszystkim wskutek spadku przewozów w latach dziewięćdziesiątych, większość sztuk wycofano z ruchu i zezłomowano. Pozostałe z biegiem czasu zaczęły przechodzić stopniowe modernizacje, polegające przede wszystkim na wymianie silników spalinowych na nowe, bardziej ekonomiczne i przyjazne dla środowiska. 

Wagon specjalny typu 408S (Skala H0)

Czteroosiowy wagon zbiornikowy przeznaczony do przewozu ładunków sproszkowanych, np. cementu, popiołów. Załadunek czterech zbiorników odbywa się grawitacyjnie, a rozładunek pneumatycznie.Konstrukcja opracowana w 1966 r., produkowana przez fabrykę w Świdnicy w latach 1968-1981. Wagony potocznie nazywane "Pudernicami".

SU45-174 / SU45-048 (Skala H0)

SU45 – polska uniwersalna lokomotywa spalinowa produkowana w latach 1970–1976 w Zakładach Metalowych im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu dla Polskich Kolei Państwowych jako seria SP45, później przebudowana. Była używana do prowadzenia pociągów pasażerskich na liniach niezelektryfikowanych. Wyprodukowano 270 lokomotyw tego typu. Kolejarze i miłośnicy kolei najczęściej nazywają tę lokomotywę „fiatem” z powodu silnika lokomotywy wyprodukowanego na licencji Fiata.

Pierwsza kwadra Księżyca

Sójka

Sójka, kojarzona głównie z wierszem Jana Brzechwy. Sójka to średniej wielkości ptak, rozmiarem przypominający gołębia. Sójka zamieszkuje lasy, parki, miejskie zieleńce i coraz częściej zwarte zabudowy miast. Żywi się owadami, owocami, a nawet pisklętami z plądrowanych gniazd. Sójki bywają też gośćmi w przydomowych karmnikach. Ale największym przysmakiem sójek są żołędzie. Sójki potrafią transportować żołędzie nawet na odległość kilku kilometrów. 

W ubiorze sójki dominuje kolor brązowy. Charakterystycznym elementem upierzenia sójki są białe i niebieskie lusterka na bokach skrzydeł. Błękitna barwa piór nie jest wynikiem obecności barwnika, ale efektem odpowiedniej struktury pióra, w których ma miejsce rozszczepienie wiązek światła i odbicie widma niebieskiego. Sójka często też stroszy pióra na głowie.

Sójkę nietrudno rozpoznać też po charakterystycznym, skrzeczącym głosie. To właśnie z powodu tego donośnego głosu sójka nazywana jest „strażniczką lasu”. Gdy w zasięgu wzroku sójki pojawia się drapieżnik, natychmiast krzyczy, alarmując wszystkich wokoło.

Vectron 193 807 (Skala H0)

Vectrony to uniwersalne lokomotywy produkowane przez niemieckiego Siemensa, o modułowej konstrukcji, umożliwiającej łatwe dostosowanie do wymogów użytkowania i specyfiki jazdy w różnych krajach, a dzięki temu kompleksowo odpowiadające zapotrzebowaniu większości dzisiejszych przewoźników kolejowych. Vectron powstawał z myślą o realizacji różnorodnych zadań przewozowych. Podstawowym założeniem była wydajność i opłacalność wykonywania zadań trakcyjnych w ruchu krajowym i transgranicznym, zarówno pasażerskim, jak i towarowym w Europie. 

W Polsce z lokomotyw Vectron korzystają PKP CargoS.A., DB Cargo Polska S.A, PKP Intercity S.A. (wynajęta z MRCE), a od 2018 r. także Industrial Division.

Cargunit jest marką Industrial Division. Lokomotywa Cargounit jeździ w barwach Lotos Kolej.

EU07-323 (Skala H0)

EU07 najpopularniejsza w Polsce seria normalnotorowych uniwersalnych lokomotyw elektrycznych, głównie wykorzystywanych do przewozów pasażerskich. Wyprodukowana w polskich zakładach Pafawag we Wrocławiu oraz HCP w Poznaniu na angielskiej licencji English Electric na podstawie dokumentacji lokomotywy EU06 w latach 1964–1974 i 1983-1992. EU07 ma kabiny na obu czołach lokomotywy oraz gniazda sterowania ukrotnionego, dzięki czemu możliwe jest prowadzenie dwóch sprzęgniętych lokomotyw tego samego typu sterując obiema lokomotywami z pierwszej kabiny.

Lokomotywy zaprojektowane były do prowadzenia pociągów pośpiesznych o masie do 700 Mg z szybkością maksymalną 125 km/h albo lekkich pociągów towarowych o masie do 2000 Mg, z szybkością maksymalną 70 km/h, stąd ich uniwersalny charakter (EU – czyli elektryczna, uniwersalna).

EU47-005 (Skala H0)

EU47 to oznaczenie lokomotyw TRAXX P160DC eksploatowanych przez Koleje Mazowieckie. Oznaczenie to jest jednak błędne, ponieważ te lokomotywy nie są wielosystemowe oraz uniwersalne. Ma tylko nawiązywać do tradycyjnych oznaczeń PKP. KM zamówiły 11 takich lokomotyw, które skutecznie wyparły lokomotywy EU07. Prowadzą one pociągi zmiennokierunkowe zestawione z wagonów piętrowych i wagonu sterowniczego. Lokomotywy EU47 noszą nazwę Hetman, nazwa została wybrana w drodze konkursu. Każda lokomotywa ma swojego patrona, a dokładniej postać historyczną pełniącą funkcję hetmana wielkiego koronnego lub litewskiego. Pudła i ramy wózków, części lokomotyw produkowane są w zakładach Bombardiera we Wrocławiu w Polsce.

BR232-448 (Skala H0)

Lokomotywa spalinowa produkowana w Fabryce Lokomotyw im. „Rewolucji Październikowej” w Woroszyłowgradzie (ZSRR, obecnie Ługańsk, Ukraina)

W połowie lat sześćdziesiątych XX wieku Wschodnioniemieckie koleje państwowe postanowiły zastąpić lokomotywy parowe lokomotywami spalinowymi. W wyniku porozumień z Radą Wzajemnej Pomocy Gospodarczej Niemcy Wschodnie zamówiły lokomotywy z przekładnią elektryczną do prowadzenia pociągów towarowych i osobowych.

Po zjednoczeniu Niemiec wiele tych lokomotyw spalinowych zostało sprzedanych prywatnym przewoźnikom m.in. firmie Cargounit.

Lokomotywy te nazywane są potocznie wśród kolejarzy i miłośników kolei Ludmiłami.

Powitanie nowego roku 2020