25 maja 2014

Zamek w Lublinie

Zamek w Lublinie, ufundowany przez Kazimierza III Wielkiego na miejscu istniejącej wcześniej warowni. Z najstarszych budowli zachowała się trzypiętrowa wieża z XIII w. o murach dochodzących do 4 m grubości oraz kaplica Św. Trójcy, zbudowana na przełomie XIV i XV w. z inicjatywy Władysława II Jagiełły, z cennymi malowidłami rusko-bizantyjskimi (1418). Przebudowany w XVII w. W latach 1823-1826 na wzgórzu zamkowym powstał zespół neogotyckich gmachów przeznaczony na zakład karny. 

W 1939-1944 roku na zamku znajdowało się więzienie śledcze niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa dystryktu lubelskiego. W więzieniu przeznaczonym dla 700 osób przebywało jednorazowo 2000-3000 więźniów. Wśród uwięzionych przeważali działacze polityczni, ludowi, przedstawiciele inteligencji, księża, zbiegowie z obozów i więzień, członkowie organizacji podziemnych. Obok Polaków na Zamku lubelskim przetrzymywano także Żydów - obywateli polskich oraz antyfaszystów niemieckich. Po śledztwie połączonym z torturami więźniów częstokroć rozstrzeliwano, wieszano bądź wysyłano do obozów koncentracyjnych. 

Podczas likwidacji więzienia przeprowadzonej 19-22 lipca 1944 Niemcy zamordowali ok. 2000 więźniów, większość po przewiezieniu do obozu w Majdanku (1150 osób), pozostałych na dziedzińcu bądź w celach. Na skutek pośpiechu podczas ewakuacji, mordu uniknęło 600 więźniów. Ogółem w czasie okupacji niemieckiej przez więzienie przeszło ok. 40 tys. osób. 

Po zajęciu Lublina przez wojska radzieckie więzienie przejęło NKWD. Na Zamku osadzano członków ruchu oporu związanych z rządem na emigracji, głównie oficerów AK, uczestników akcji Burza z terytorium Lubelszczyzny. W okresie dwóch pierwszych miesięcy po przejęciu więzienia przez NKWD rozstrzelano ok. 100 osób, tysiące więźniów wywieziono do obozów pracy w głąb Rosji. Ogólna liczba ofiar NKWD, więźniów Zamku lubelskiego, nie jest znana. W 1954-1956 roku, zamek przekształcono w muzeum.
















Brak komentarzy: