Podziemia Opatowskie

Położenie Opatowa na styku ważnych szlaków handlowych, przyczyniło się do ciągłego powiększania magazynów kupieckich. Powstała w ten sposób rozległa sieć podziemnych piwnic i korytarzy, które z łatwością można było drążyć w podłożu lessowym. 

Piwnice, które służyły przede wszystkim do przechowywania żywności, zaczęły powstawać już w średniowieczu. Jednak za okres budowy na większą skalę przyjmuje się przełom XV i XVI wieku. Początkowo składy kupieckie znajdowały się jedynie pod kamienicami. Z czasem zaczęto drążyć pomieszczenia pod placami i ulicami. Powstało w ten sposób podziemne miasto z trzema kondygnacjami o głębokości 15 metrów i długości korytarzy ok. 4 km. W celu zapewnienia odpowiednich warunków do przechowywania żywności, zadbano nawet o system wentylacyjny oparty na naturalnej grawitacji. Polegał on na wydrążeniu pionowych szybów, które pod odpowiednim kątem przechodziły przez każdą kondygnację, łącząc się z powierzchnią. 

W chwili obecnej pod powierzchnią znajduje się 46 łukowo sklepionych komór połączonych korytarzami i schodami, tworząc podziemną trasę turystyczną o długości ok. 500 m. 

Główne sale posiadają swoje nazwy (m.in. Żmigród, Mała Lessowa, Górnicza, Strzelnica, Partyzancka, Kupcowej, Składowa Lessowa, Przechowalnia, Kupiecka i Geologiczna). W poszczególnych salach można obejrzeć różne wystawy, nawiązujące do ważnych wydarzeń ziemi opatowskiej, etnografii oraz odkryć geologicznych. W jednej z komór zachowany został kopalniany wystrój, pozostawiony na pamiątkę górników, którzy odkrywali i zabezpieczali podziemia. W obliczu zagrożenia, w niespokojnych czasach najazdów tatarskich, podziemne miasto dawało mieszkańcom Opatowa również schronienie.