Warszawa Główna Osobowa

Dworzec, który przez wiele lat pełnił funkcję najważniejszego dworca stolicy. Gdy po wojnie zniszczony budynek Dworca Głównego nie nadawał się do użytku, podjęto decyzję o przekształceniu Warszawy Głównej, w Osobową. Przed wojną Warszawa Główna pełniła rolę dworca towarowego. Do realizacji planu przystąpiono już w 1945 roku. Przebudowa trwała tylko rok i była realizowana według projektów W. Bollogha. Szybko wykonany projekt zakładał szybkie zaadaptowanie dworca towarowego na czołowy dworzec pasażerski, budując perony, wiaty i prowizoryczny budynek dworcowy. To początkowo miał być tylko dworzec tymczasowy. 

Gdy po latach okazało się, że na budowę nowego Dworca Centralnego nie ma dużych szans przystąpiono do remontów zwiększających funkcjonalność. Dzięki rozbudowie warszawskiej linii średnicowej, w 1967 roku udało się puścić większość pociągów dalekobieżnych z pominięciem Warszawy Głównej. Dopiero w 1976, gdy zaczęła funkcjonować Warszawa Centralna, przez kolejne 20 lat liczba pasażerów i pociągów systematycznie spadała. W 1997 ruch pasażerski ustał, a następne lata przyniosły powolną rozbiórkę i adaptowanie dworca do innych celów. Najtrwalszym okazało się muzeum kolejnictwa, które funkcjonuje do dziś. Jednak jej przyszłość nie jest znana, gdyż PKP, planuje sprzedać ziemię koncernowi, planującemu postawić w tym miejscu centrum Handlowe.